You know what. Napakahiwaga ng pagkapanalo ko. TWO votes lang ang lamang ko kay Claudine [my opponent]. Super dikit ang laban, hindi ba? But it turns out, I have a few more votes than her which is 34-32. GRABE. Ngayon naniniwala nako na gusto talaga ako panalonuhin ni Lord kasi when you add up what I've earned here in this election which is 34 [3 + 4], the result is 7. And we all know that "7" means Heaven. Could this be a sign that God wants me to be the one who will lead the whole school? Hmmm...
Anyways, nasabi ko kanina na malakas ang kalaban kong si Claudine dahil friendly, matalino at ehem...mabait kuno. Oo, naniniwala ako na friendly at matalino siya [Academic Distinction Awardee kaya yan last year]. Pero mabait? I doubt that. Later then did I realized that PAKITANG-TAO lang pala siya. In other words, sipsip. Kaya niya nagagain ang favor ng isang tao pati na ang popularity niya dahil sa ugali niyang "straw". Ang cheap sobra. Hindi kasi ako ganung tao eh. I never make "sipsip" to people just to earn their favor. Gawain kasi yun ng mga taong wala nang magawa sa buhay kaya sumisipsip na lang sa mga tao para may magawa. How silly. HAHAHA.
Now, I don't say these things dahil sinisiraan ko siya. Yung tipong "backstabbing". I'm just saying the truth. Even my friend noticed that. If it happens that she is reading this post [na alam kong imposible mangyari dahil wala naman siyang idea about blogging], okay lang. I'll be facing the consequences of my own actions. Sinusulat ko lang naman dito sa blog ko ang tunay kong nararamdaman ko sa kanya. Hindi naman siya ganito dati eh. Ewan ko ba kung anong nangyari at naging ganito na siya. Lumaki na siguro ang ulo dahil yun na nga, sikat. Ako, aminado naman ako na sikat din ako sa school like her. The only difference though is NEVER LUMAKI ANG ULO KO just because of my fame. I make sure that my feet are always on the ground. I learned to humble down myself for every success I achieved in life. And that is something she has to learn. And to tell you honestly, I'll be more than willing enough to teach that to her. Walang pong halong kaplastikan.
Claudine's beginning to hurt my feelings already. Inagaw niya sakin ang kaiisa-isa kong classmate na ultimo "best friend" ko na. Eto naman ako, si tanga, pinaubaya ko na lang sa kanya. I was thinking, "Pia, hayaan mo na... Bata lang yan eh. Pagbigyan mo na." pero hindi naman dapat ganito parati noh! I feel left out na sa bawat oras na ginagawa niya ito sakin. Tao ako, nasasaktan ako... Pero ewan. Hindi ko rin magawang magalit sa kanya kasi may mga naitulong din siya sakin. Sa mga oras na problemado ako, she's always there to listen... Pero noon yun, ngayon hindi na siya ganun. I don't see sincerity in her eyes already. She's a whole new different person now. Tama nga ang kasabihang,
The only permanent things in this
world are changes.
This is the sad fact about life.
